Kendilerine tımar ve zeamet verilen dirlik sahiplerinin dirlik gelirleri oranında beslemek zorunda oldukları tam donanımlı atlı askerlerdir. Türk kökenlilerden seçilen bu askerler barışta iç güvenlikten sorumlu olup, savaşta dirlik sahibinin komutasında Osmanlı ordusunun eyalet askerlerine katılırlardı.
Tarih Terimleri Sözlüğü (1857)
Cebeli hakkında henüz yorum yazılmamış. Üstteki formu kullanarak ilk yorumu yazabilirsiniz.
Cebeci:
1- Savaş araç ve gereçlerini mevzilere ve tabyalara gönderen ordu sınıfına verilen unvan. Bugünkü ordonat (ordu donatım) deyiminin karşılığı.
2- Osmanlı Devleti'nde Kapıkulu yayalarının silahlarını üreten, onaran ve bakımını yapan, savaşta askerlere silah ve cephanesini ulaştıran kapıkulu yayalarından geri hizmette bir askeri sınıftır. II. Mehmet zamanında kurulmuş ve 1826 yılında Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılması ile ortadan kaldırılmıştır.
Cariye:
1- Yabancı ülkelerden kaçırılıp özgürlükten yoksun edilen, alınıp satılabilen, her konuda efendisinin isteklerine bağlı bulunan genç kadın. 1847'de çıkarılan bir yasa ile yasaklanmıştır.
2- Savaşta tutsak alınmış ya da para ile satın alınmış kız ve kadın. Bunlar özel bir eğitim görür ve genel hizmetlerde kullanılırlardı.
Can: Alevilik, Mevlevilik gibi tarikatlarda yol kardeşine verilen addır.
Caiz: Olabilir, olur anlamında Arapça bir sözcüktür. Özellikle Şeyh-ül İslamın fetvalarında İslam hukukunca (fıkıh) yapılmasında sakınca ve engel olmayan eylemler için kullanılırdı.